اخبار - چگونه سختی گرانول TPU را کاهش داده و مقاومت سایشی آن را افزایش دهیم؟

پلی اورتان ترموپلاستیک (TPU) یک ماده همه کاره است که به دلیل دوام و مقاومت بالا شناخته شده است. با این حال، در برخی کاربردها، ممکن است نیاز به کاهش سختی گرانول‌های TPU و در عین حال افزایش مقاومت در برابر سایش باشد.

راهکارهایی برای کاهش سختی TPU و بهبود تعادل مقاومت سایشی.

۱. ترکیب با مواد نرم‌تر

یکی از ساده‌ترین راه‌ها برای کاهش سختی TPU، ترکیب آن با یک ماده ترموپلاستیک نرم‌تر است. گزینه‌های رایج شامل TPE (الاستومرهای ترموپلاستیک) و انواع نرم‌تر TPU است.

انتخاب دقیق ماده نرم‌تر و نسبت ترکیب آن با TPU می‌تواند به دستیابی به سطح مطلوب کاهش سختی کمک کند.

۲. یک رویکرد جدید: ترکیب ذرات TPU با ماده نرم جدید Si-TPV

با ترکیب گرانول‌های TPU 85A با SILIKE، ماده نرم Si-TPV (الاستومر مبتنی بر سیلیکون ترموپلاستیک ولکانیزه دینامیک) تولید شد. این روش، تعادل مطلوب بین کاهش سختی و افزایش مقاومت در برابر سایش را بدون به خطر انداختن سایر خواص مطلوب آن، برقرار می‌کند.

فرمول و ارزیابی روش کاهش سختی ذرات TPU:

افزودن 20% Si-TPV به سختی TPU با سختی 85A، سختی را به 79.2A کاهش می‌دهد.

توجه:داده‌های آزمایش فوق، داده‌های آزمایش عملی آزمایشگاهی ما هستند و نمی‌توان آنها را به عنوان تعهدی برای این محصول در نظر گرفت، مشتری باید بر اساس مشخصات خاص خود آزمایش شود.

با این حال، آزمایش با نسبت‌های مختلف ترکیب، با هدف دستیابی به ترکیب بهینه نرمی و مقاومت در برابر سایش، رایج است.

۳. استفاده از پرکننده‌های مقاوم در برابر سایش

برای افزایش مقاومت در برابر سایش، متخصصان پیشنهاد می‌کنند از پرکننده‌های خاصی مانند کربن سیاه، الیاف شیشه، مستربچ سیلیکون یا دی‌اکسید سیلیکون استفاده شود. این پرکننده‌ها می‌توانند خواص مقاومت در برابر سایش TPU را تقویت کنند.

با این حال، باید به مقدار و پراکندگی این پرکننده‌ها توجه دقیقی شود، زیرا مقدار بیش از حد ممکن است بر انعطاف‌پذیری ماده تأثیر بگذارد.

۴. نرم‌کننده‌ها و روان‌کننده‌ها

تولیدکنندگان TPU ممکن است از نرم‌کننده‌ها یا پلاستیسایزرها به عنوان روشی برای کاهش سختی TPU استفاده کنند. انتخاب یک پلاستیسایزر مناسب که بتواند سختی را بدون کاهش مقاومت در برابر سایش کاهش دهد، بسیار مهم است. پلاستیسایزرهای رایج مورد استفاده با TPU شامل دی‌اکتیل فتالات (DOP) و دی‌اکتیل آدیپات (DOA) هستند. باید دقت شود که پلاستیسایزر انتخاب شده با TPU سازگار باشد و بر سایر خواص مانند استحکام کششی یا مقاومت شیمیایی تأثیر منفی نگذارد. علاوه بر این، دوز پلاستیسایزرها باید به دقت کنترل شود تا تعادل مطلوب حفظ شود.

۵. تنظیم دقیق پارامترهای اکستروژن و پردازش

تنظیم پارامترهای اکستروژن و فرآیند در دستیابی به ترکیب مطلوب از سختی کاهش یافته و مقاومت سایشی افزایش یافته، بسیار مهم است. این امر مستلزم اصلاح پارامترهایی مانند دما، فشار و سرعت خنک شدن در حین اکستروژن است.

دمای اکستروژن پایین‌تر و خنک‌سازی دقیق می‌تواند منجر به نرم‌تر شدن TPU شود و در عین حال پراکندگی پرکننده‌های مقاوم در برابر سایش را بهینه کند.

۶. تکنیک‌های پس‌پردازش

تکنیک‌های پس از پردازش مانند آنیل کردن، کشش یا حتی عملیات سطحی می‌توانند مقاومت سایشی را بدون کاهش سختی، بیشتر افزایش دهند.

به طور خاص، عملیات حرارتی می‌تواند ساختار بلوری TPU را بهبود بخشد و آن را در برابر سایش و پارگی مقاوم‌تر کند.

در نتیجه، دستیابی به تعادل ظریف بین کاهش سختی TPU و بهبود مقاومت سایشی، یک فرآیند چندوجهی است. تولیدکنندگان TPU می‌توانند از انتخاب مواد، ترکیب، پرکننده‌های مقاوم در برابر سایش، نرم‌کننده‌ها، عوامل نرم‌کننده و کنترل دقیق پارامترهای اکستروژن برای تنظیم دقیق خواص مواد جهت همسو شدن با الزامات منحصر به فرد یک کاربرد خاص، بهره ببرند.

این چیزی است که شما نیاز دارید، فرمولی برنده که سختی ذرات TPU را کاهش داده و مقاومت در برابر سایش را بهبود می‌بخشد!